Babam…

11 yaşındaydım.. On yedi ağustos gecesiydi yer delirmiş gibi salıyordu her yeri... Annemle benim üzerime gardolap devrilmesin diye siper etti kendini babam.

Korkuyla sarıldım sol bacağına... En güvenli en sağlam yer onun bacağıymışçasına sımsıkı sarıldım bacağına taki durana kadar deprem.

O gece ilk defa parkta kalmıştık, en güvenli en sağlam yere dizlerine uzattı  başımı babam korkusuzca huzurla uyuttu beni..

Babaları hep çınar ağacına benzetirler ya çok doğru koca çınardır babalar. Benim çınarım usul usul kollarımda sarardı ve bir gece sessizce yine kollarımda soldu

Son kez baktı gözlerime tek kelime bile etmeden kapadı çakır gözlerini sonsuzluğa.

Sol yarım dipsiz kuyulara düştü, belsiz kaldım, en büyük dağım en büyük limanım en büyük sığınağım yıkıldı.

Hayatımın en zor günlerini yaşadım, yaşıyorum hepsi bir hayal bir rüya gibi.

Hastalığı boyunca hep dik durmaya hep güçlü olmaya çalıştım sonsuzluğa yolcular ken bile bırakmadım kendimi babama son görevimi sükûnetle yaptım,

Onunda benden bizden beklediği gibi oldu.

Güçlü olmak zor hele ki içinizde bir yanar dağ harekete geçmişse derin boşluklara düşmüşse insan hiç geçmeyecek gibi hissettiriyor.

Hayatımın en zor en büyük sınavlarından ilkini yaşadım, mevlam kimseye kaldıramayacağı acılar yaşatmasın dayanmak çok zor.

Baba kelimesinin kıymetini bilmeli insan baba diye bir daha seslenemeyeceğini bilmek bir başka yakıyor insanı ....

Baba son kez o büyük güvenle tutuğum ellerini öpseydim bi sarılsaydım sana

yine sıkıca kemiklerimi kırarmışçasına sarsaydın beni kızım deseydin de öyle gitseydin be babam...

Geriye iki aslan abi iki güzel abla ve bir can yoldaşı anne bıraktın bana aldığım alabileceğim en güzel miras buydu çok teşekkürler baba

İyi ki vardın iyi ki benim babamdın.

Belki hiç kelimelerle birbirimize seni seviyorum demedik ama içten içe hep sevdik birbirimizi, beni seviyor musun dediğimde sırf inadına hayır derdin benim zorumla da olsa hıhı deyip geçiştirirdin hep

 bende baba bende seni seviyorum..

18 Şubat sabahı duydum en acı selayı ardından babamın adı yankılandı, dizlerimin bağı çözüldü ama beynim hala inkâr safhasında idi.

Ev tıklım tıklımdı içinde bir babam yoktu, en sevdiği arkadaşları, kardeşleri onu seven herkes vardı olmayan bir babamdı...

Çok acılar çekti, her geçen gün biraz daha eridi nefes almak bile zor geliyordu artık, acıların dindi diye mutluyum babam, senin en sevdiğine mevlana kavuştuğun için mutluyum babam.

Benim babam güzel insandı;

Benim babam adam gibi adamdı...

Mekânın cennet olsun babam...   

Kızın....